نقل قول از:سایت در قلمرو ریاضیات-http://meplat.blogfa.com
جان فوربس نش اکنون 78 ساله و یکی از معروفترین اساتید ریاضیات در دانشگاه پرینستون است.
البته همان 70 سال پیش هم، اطرافیان و به خصوص خانواده اش می دانستند که آینده درخشانی
پیش روی اوست.نش در 20 سالگی مدرک لیسانس و فوق لیسانس را یکجا اخذ کرد و 2 سال بعد هم، در 22 سالگي به درجه دكترا نايل شد.
او به معنای واقعی کلمه یک نابغه ریاضی بود و تئوری های مهم و بحث انگیزی در حوزه ریاضیات و اقتصادوضع کرد که برایش جوایز متعددی به همراه داشت.
او در سال 1994، به جایزه نوبل اقتصاد نیز دست پیدا کرد، اما آنچه از جان نش چهره ای ممتاز و مورد توجهساخته است، نه نبوغ ریاضی که استقامت او در مبارزه با بیماری اسکیزوفرنی است.
خودش در یادداشتی برای پایگاه اینترنتی بنیاد نوبل می نویسد: جان نش صداهایی غیرواقعی را می شنیدکه او را از خطراتی موهوم حذر می دادند و وادارش می کردند کارهایی برخلاف خواسته اش
انجام بدهد.رفته رفته بر شدت توهمات او افزوده شد و زندگی اش در آستانه فروپاشی قرار گرفت.
همسرش او راترک کرد، کرسی استادی خود را در دانشگاه از دست داد و بالاخره در بیمارستان بستری شد.
پزشکان بیماری اش را نوعی اسکیزوفرنی هذیانی تشخیص دادند که با افسردگی خفیف و کاهش
اعتماد به نفس همراه شده بود. نش در ابتدا از خود سرسختی و مقاومت نشان می داد و سعی می کرد با هر ترفندی شدهاز
بیمارستانو حتی از نظارت مستقیم روانپزشک فرار کند، اما با شدت گرفتن بیماری،
کم کم به درمان تن داد.
سوای درمان، آنچه بیش از همه به نش کمک کرد، تلاش آگاهانه ای بود که او از خود نشان داد.او با تمام توان سعی کرد تا محتوای ذهنی بیماری خود را ذره ذره اصلاح کند. این فرایند جبرانی، چیزی نزدیکبه 25 سال از بهترین سال های عمر او را گرفت اما امید و اراده ای که او از خود نشان داد،
کار خودش را کرد و ریاضیدان نابغه بالاخره از بند بیماری نجات پیدا کرد.
خودش این طور می نویسد: به مرور زمان سعی کردم بخش بیمار ذهن خودم را شناسایی و پاک کنم.
سعی کردم رفته رفته ذهنیت عالمانه ای را که از قبل داشتم، بازسازی کنم.این کار خیلی طول کشید، خیلی چیزها را از من گرفت، اما فکر می کنم الان دیگر بخش اعظم آن هذیان هاو آن توهمات را دور ریخته ام.
اینکه دراین سن و سال هنوزمی توانم یک ریاضیدان وتئوریسین فعال باشم،به این معنی است که من
در مبارزه با بیماری ام موفق شده ام.
علاوه بر کتاب های مختلفی که درباره زندگی عبرت آموز و امیدبخش جان نش نوشته شده، 2 فیلم نیز بر همین اساس تولید شده است؛ یکی فیلم آشنای «ذهن زیبا» که با بازی راسل کرو و کارگردانی ران هوارد تولید شدهو از واقعیت زندگی و بیماری جان نش خیلی فاصله دارد و دیگری فیلم مستند
«جنون درخشان» که نگاه دقیق تر و وفادارتری به زندگی او داشته است. نش دارای 2 فرزند پسر است.
فرزند اولش که درست هم زمان با شروع بیماری پدر به دنیا آمد، ریاضیدان است و از بد حادثه، درست مانند پدربه بیماری اسکیزوفرنی هذیانی مبتلا است. او نیز سالهاست که تحت نظارت و درمان
پزشکان قرار دارد.
منبع: روزنامه اقتصادی آسیا